Harmonieleer

Resonantie en harmonie

Als je twee gitaren op elkaar afstemt,
en je slaat op de ene gitaar een snaar aan,
dan trilt de overeenkomstige snaar op de andere gitaar mee.

Dit verschijnsel noemt men resonantie.

Ieder voorwerp heeft een eigen frequentie. Als je een geluid maakt met die frequentie, begint het voorwerp mee te trillen. Dus kun je met geluid van de juiste frequentie ieder voorwerp in beweging brengen. Dit geldt ook voor organen en zenuwknopen. Met geluid van de juiste frequentie kun je organen, zenuwknopen en chakra's stimuleren en laten resoneren.

Als je een snaar van een gitaar aanslaat, hoor je niet alleen de grondtoon, maar ook een reeks andere tonen met veelvouden in hele getallen van de frequentie van de grondtoon. Dit zijn de boventonen. Iedere keer dat je de grondtoon verdubbelt, kom je in een hogere octaaf. Dus als de basisfrequentie 3 is, dan is 6 het tweede octaaf, 12 het derde, 24 het vierde, etc. Al deze boventonen hebben een nauwe relatie met de grondtoon, en omgekeerd.

Octaven en verdeling van een octaaf

Een octaaf wordt ingedeeld in een aantal noten. En als je dezelfde noot in het volgende octaaf wilt hebben, hoef je slechts de frequentie te verdubbelen. In het westerse muzieksysteem is het octaaf verdeeld in 7 hele noten en 5 halve. In het chinese systeem is het octaaf verdeeld in 5 noten, en in het Chinese budhisme werkt men met 5 chakra's. De 5 noten komen daar dan ook overeen met de 5 chakra's.

Omdat ik werk met 9 chakra's heb ik het octaaf verdeeld in 9 noten. En omdat de stuitchakra de onderste chakra is, komt de eerste noot overeen met de stuitchakra. Maar hoe vinden we nu de frequentie van die noot? In sommige boekjes wordt gewoon een toon genoemd, zonder verdere discussie. Voor een kritische geest is dit echter onbevredigend. In `Het Kosmisch Octaaf' van Hans Cousto (uitg. Panta Rhei, 1990) wordt een betere oplossing gegeven.

De stuitchakra staat in verbinding met de fysieke aarde en het fysieke lichaam. Daarom nam Cousto de frequentie van de aarde als grondtoon van de stuitchakra. Hiermee heb ik een tijdje gewerkt, en het werkt fantastisch. De aarde draait in 24 uur om haar as, dus heeft 24 keer 3600 seconden nodig voor een trilling. Zij heeft dus een frequentie van 1/86400 Hz. Dit is een onhoorbare superlangzame trilling. Maar met bovenstaande leer der octaven kunnen we deze grondtoon herleiden tot een hogere frequentie. We verdubbelen de grondtoon net zolang totdat we een bruikbare frequentie hebben. En als we 1/86400 24 keer verdubbelen krijgen we 194,18 Hz. Dit is een hoorbare toon. De noot G zit dicht in de buurt van deze frequentie.

De tonen van de chakra's

We hebben nu als frequentie voor de noot van de stuitchakra 194,18 Hz en 388,36 Hz. De laatste frequentie is de stuitchakra-noot van een hogere octaaf. En tussen deze twee frequenties bevinden zich nog 8 chakra's of 8 noten. We kunnen deze 8 frequenties lineair en logaritmisch over het interval verdelen. Voorlopig heb ik gekozen voor een (bijna) lineaire verdeling.

Het interval is 194,18 groot. Delen we dat door 9 dan krijgen we als verschil: 21,576, maar een tabel met precies gelijke delen is niet helemaal bevredigend. Voor de stuitchakra hebben we een natuurlijke toon: de frequentie van de aarde.

Zijn er voor de andere chakra's ook natuurlijke tonen te vinden? Daarvoor kunnen we kijken naar de frequenties van de hemellichamen. Hans Cousto geeft in `Het Kosmisch Octaaf' de frequenties van de zon, de maan en de planeten. Deze komen gedeeltelijk overeen met de gevonden tonen, en zo kunnen we de lineaire toonverdeling van de chakra's aanpassen aan de natuurlijke tonen.
Als we deze frequenties delen door 64 krijgen we frequenties in het zesde suboctaaf.

theta-ritmes en alfa-ritmes van de chakra's