TRANCE-FORMATIE 1:
Aegir en Ran

In deze TRANCE-FORMATIE gaan we naar de zeewereld: Mildheid. Deze wereld wordt bewoond door de zeekoning Aegir en zijn dochter Ran.

Aegir heeft deze wereld genoemd naar zijn dochter Ran. Op de bodem van de zee ligt zijn hal, die verlicht wordt door magisch goud. Zeelieden die op zee verdrinken, worden meegenomen door zijn dochter Ran en kunnen dan een tijd in zijn hal verblijven. Maar na verloop van tijd verlangen de mensen toch weer terug naar de aarde. Als Ran boos is, dan zweept zij de golven op en dan storten zij zich met woest geweld op de kust of op schepen. Zeevaarders die de zee onteren of vervuilen, maken Ran woedend en heel gevaarlijk.

In deze wereld kun je de mildheid, de liefdadigheid en de onbaatzuchtigheid leren. Het gaat om het helpen van anderen, zonder daar iets voor terug te verlangen. En om het geven van gaven zonder verplichtingen. Maar ook het vergeven van mensen die je schaden of er met je geliefde vandoor gaan.

De mildheid van Ran,

is hulp zonder belang,

het geven van gaven,

zonder baatzuchtof gewin;

Met Ran zijn dochter,

ontvangt Aegir hen,

die sterven op zee,

met mildheid en liefde.

In deze TRANCE-FORMATIE leer je met mildheid te oordelen. En je leert mild te zijn ten opzichte van je medemensen en ten opzichte van alle andere schepselen. ...

TRANCE-FORMATIE 2:
Mildheid

In onze keelchakra zitten onze regels, geboden en verboden. Onze cultuur heeft ons geprogrammeerd met causale verbanden en met geboden.

Heel bekend zijn de 10 geboden van de bijbel en het oude testament. Gij zult wel en gij zult niet. En als we deze geboden overtreden, reageert ons causaal lichaam met allerlei sancties en straffen. Als we een gebod overtreden, verwachten we straf van God of van de mensen. Uit angst voor deze straf beginnen we alvast met boetedoening, in de hoop dat we vergeven zullen worden. Maar is er een straffende god? Of is god een verzameling projecties van vader- en moederbeelden op de hemel? Zien we onze ouders uitvergroot, dreigend en straffend? Projecteren we met onze keelchakra straffende figuren in de wereld? Gaan we op onze knieën en overladen we onszelf met ellende en straf in de hoop dat we vergeven worden, door de illusies die wij zelf scheppen met onze keelchakra? Als dat zo is, is ons gedrag wel erg bizar. Dan wordt het tijd om ons causale universum grondig te herzien. Dan dienen we heel hard aan onszelf te werken en onze regels en geboden te TRANCE-FORMEREN.

Is het zinvol om onszelf te straffen? Is het rechtvaardig om onszelf te straffen? De geboden van onze cultuur stellen hoge eisen aan ons. Ouders stellen soms extreme eisen aan hun kinderen. Leraren op school stellen soms extreme eisen aan de leerlingen. En autoritaire figuren in de samenleving stellen soms extreme eisen aan de mensen. We mogen elkaars goed niet begeren. We mogen geen seksuele verlangens hebben naar de partner van onze naaste. We moeten ons altijd keurig netjes gedragen. En als we dat niet doen, dienen we ontevreden te zijn over onszelf. Dan moeten we onszelf bestraffend toespreken en ons gedrag bestraffen. Is dat redelijk? Is dat mildheid of mededogenloosheid? Is dat een uiting van liefde of van haat?